Dün Başka, Bugün Başka… (Bir Şiir Denemesi)
Dün “bozkurt” diyerek yola çıkanlar,
Töreyi, bayrağı başta tutanlar,
Şimdi hangi yolda, neyi saklarlar?
Öcalan’a birde kapı açarlar.
”Vatan bölünmez”di dildeki hece,
Nöbetler tutulurdu gündüz ve gece.
Hangi akıl çözdü bu zor bilmece?
Katili “önder”e katar oldular.
Milliyetçilikti en büyük gurur,
Söz verince sanki zamanlar durur.
Şimdi rüzgar başka yöne mi vurur?
Dünü bir kalemde satar oldular.
İslam sancağını açıp gelenler,
Meydanda “ümmet”i candan bilenler,
Gözyaşı silerek her an gülenler,
Gönül kapısını yıkar oldular.
”Taleal Bedru” çaldı sarayda,
Hicretin bestesi kaldı havada.
Papa’nın önünde, o dar kavgada,
İlahiyi mülke katar oldular.
Eski söylemlerin izi silindi,
“Siyaset bu” dendi, hüküm verildi.
Dost bildiğin hasım, hasım sevildi,
Hakikatten uzak bakar oldular.
Biri Türkçülükten verdi feragat,
Biri İslamcılıkta buldu zayiat.
Milletin aklında binbir müşkülat,
Günübirlik düzen kurar oldular.
Ne dava sarsılmaz, ne ilke baki,
Siyaset kadehinde zehirli saki.
Tarih unutur mu söyle vallahi?
Dünü bugünle yakar oldular.
